Liczba osób pokrzywdzonych przestępstwem w 2017 roku wyniosła około 220 tys.1, z czego około 8% stanowiły dzieci. Najwięcej osób zostało pokrzywdzonych w wyniku oszustw (13,3%), znęcania się fizycznego i psychicznego (9,5%), kradzieży z włamaniem (8,7%), kradzieży (6,8%), wypadków drogowych (4,8%), uchylania się od alimentów (4,8%), pobić (3%) i gróźb (3,8%).

Każdego roku znaczna liczba osób doświadcza pokrzywdzenia przestępstwem. Większość z nich odczuwa skutki pokrzywdzenia latami. Często skutki psychiczne i fizyczne przestępstw mogą być bardzo rozciągnięte w czasie lub pojawić się wiele lat po zaistnieniu przestępstwa. W związku z powyższym dokładne oszacowanie liczby osób pokrzywdzonych przestępstwem i potrzebujących wsparcia jest trudne do zrealizowania. Jak pokazują analizy2,rodzaj wsparcia, którego potrzebują osoby pokrzywdzone przestępstwem jest uzależniony od rodzaju pokrzywdzenia. Część pokrzywdzonych wymaga kompleksowej pomocy na wielu płaszczyznach, w celu zniwelowania dotkliwych skutków pokrzywdzenia. Największego wsparcia potrzebują osoby, które ucierpiały w wyniku naruszenia ich nietykalności cielesnej lub znęcania się psychicznego. Szczególnego wsparcia potrzebują również osoby znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i życiowej, osoby niepełnosprawne, chore i dzieci.
Praktyka pokazuje, że osoby pokrzywdzone najbardziej potrzebują3 pomocy psychologicznej i terapii, pomocy prawnej i pomocy materialnej – w szczególności w formie bonów żywnościowych.

Stworzenie ogólnokrajowego programu pomocy osobom pokrzywdzonym jest odpowiedzią na potrzebę zapewnienia kompleksowej pomocy osobom pokrzywdzonym przestępstwem. Potrzeba jego stworzenia została zasygnalizowana zarówno przez osoby pokrzywdzone, organizacje pozarządowe oraz Najwyższą Izbę Kontroli. Program pozwoli w sposób równomierny objąć systemem pomocy całą Polskę oraz odpowiedzieć na wszystkie potrzeby ofiar przestępstw.